ΧΡΗΣΗ ΦΥΣΙΚΩΝ ΙΑΜΑΤΙΚΩΝ ΠΑΡΑΓΟΝΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ&ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

Η αλματώδης πρόοδος της βιομηχανίας, η εισαγωγή και τελειοποίηση της πρωτοπόρας τεχνολογίας, η αυτοματοποίηση της βιομηχανικής επιχείρησης, η αύξηση του αριθμού των αυτοκινήτων στις κατοικημένες περιοχές, η διαφυγή των δηλητηριωδών ουσιών στο περιβάλλον, η αστυφιλία, οι νευρικές υπερεντάσεις, η καθιστική ζωή, η παχυσαρκία, δημιούργησαν προϋποθέσεις για την αύξηση διαφόρων νόσων. Παρ' όλο που οι φαρμακευτικές εταιρίες κάθε χρόνο κατασκευάζουν νέα φάρμακα σε μεγάλες ποσότητες, η χρήση τους ή δεν είναι αρκετά αποτελεσματική ή έχουν ανεπιθύμητες ενέργειες και μπορεί να προκαλούν αλλεργικές νόσους.

Σε σχέση με αυτό, για την μείωση της κατανάλωσης φαρμάκων και προς αποφυγή των αρνητικών συνεπειών τους, έχει μεγάλη αξία η χρησιμοποίηση φυσικών παραγόντων στην προφύλαξη, θεραπεία και ιατρική αποκατάσταση των ασθενών. Εκτός αυτού, ο ορθολογικός συνδυασμός των φαρμάκων και των φυσικών παραγόντων αυξάνει την αποδοτικότητα της θεραπείας, ελαττώνει δε την διάρκεια της προσωρινής ανικανότητας για εργασία.
Η γεωγραφική θέση της Ελλάδας, που βρίσκεται στην ζώνη μεσογειακού κλίματος, η θερμή θάλασσα με το πλήθος των νησιών, η αφθονία της ηλιακής θερμότητας, η παρατεταμένη εποχή για παραθερισμό, τα ιαματικά νερά με διάφορες συνθέσεις και ιδιότητες, δίνουν την δυνατότητα για την εξυγίανση του πληθυσμού της Ελλάδας, αλλά και άλλων χωρών.

Γιάννης Παρασκευόπουλος
Διδάκτωρ Ιατρικής Σχολής
Ιατρός του ΙΚΑ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Η Ικαρία ανήκει στο σύμπλεγμα των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου μεταξύ Μυκόνου και Σάμου και αποτελεί στενόμακρη ορεινή μάζα. Η έκτασή της ανέρχεται σε 256 τετραγωνικά χιλιόμετρα, ενώ το μήκος των ακτών της είναι 102 χιλιόμετρα. Το μήκος του νησιού από το ακρωτήριο Φανάρι στα ΒΑ, μέχρι το ακρωτήριο Πάπας στα ΝΔ, είναι περίπου 40 χιλιόμετρα, το δε πλάτος της από 5 έως 9 χιλιόμετρα. Σε όλο το μήκος της εκτείνεται το βουνό Αθέρας, που χωρίζει το νησί σε δύο τμήματα, το Βόρειο και το Νότιο. Το βόρειο τμήμα της έχει μεγάλες κοιλάδες, δασώδεις περιοχές, αμμουδερές παραλίες, ενώ το νότιο είναι πιο ορεινό, με απότομες πλαγιές, που κάτω απλώνονται παραλίες με άσπρα βότσαλα, γειτονεύοντας με τους γυμνούς βράχους. Στο μεγαλύτερο μέρος του νησιού η ακτογραμμή είναι απόκρημνη και αλίμενη. Που και που σχηματίζει μικρούς όρμους και λ ιμάνια, όπου είναι κτισμένοι ο Aγιος Κήρυκος, ο Εύδηλος, ο Αρμενιστής, ο Φάρος, τα Θέρμα κ.α.
Η Ικαρία ανήκει στην ζώνη του μεσογειακού κλίματος. Είναι θερμό, με πολύ ήπιους χειμώνες και δροσερά καλοκαίρια. Στο Νότιο τμήμα του νησιού, ιδιαίτερα στην περιοχή του Αγίου Κηρύκου, από τα Θέρμα έως την Πλαγιά, παρατηρείται μικροκλίμα με μεγάλη σταθερότητα του καιρού, με χαμηλή υγρασία 50 � 60%, η οποία σπάνια  υπερβαίνει το 70% το χειμώνα με βροχερό καιρό. Καθαρός αέρας, χαμηλή υγρασία, αιωρούμενα αρνητικά ιόντα προερχόμενα από τη θάλασσα, βοηθούν στην εξομάλυνση και την εξάλειψη παθολογικών καταστάσεων των ασθενών με χρόνιες παθήσεις του αναπνευστικού συστήματος.
Ανάμεσα στις δεκαεπτά (17) κυριότερες ιαματικές πηγές της Χώρας μας, είναι γνωστή η Ικαρία για τις ιαματικές πηγές της, που βρίσκονται στην περιοχή του Δήμου Αγίου Κηρύκου. Ανήκουν στην κατηγορία των θερμών ραδιενεργών αλιπηγών διαφέροντας μεταξύ τους ως προς την ένταση της ραδιενέργειας και την θερμοκρασία. Υπάρχουν οκτώ (8) θερμοπηγές που αναβλύζουν σε διάφορα σημεία του νησιού:

1.     Η πηγή Ασκληπιού, βρίσκεται μέσα στην πόλη του Αγίου Κηρύκου

2.     Οι πηγές Κράτσα, Απόλλωνα, Αρτέμιδας, Παμφίλη, Σπηλαίου, βρίσκονται στην περιοχή των Θέρμων, δύο χιλιόμετρα απόσταση από τον Aγιο Κήρυκο.

3.     Η πηγή Θερμό βρίσκεται στην περιοχή της Λευκάδας, δυτικά του Αγίου Κηρύκου και σε απόσταση 1800 μέτρα.

4.  Η πηγή της Αγίας Κυριακής βρίσκεται βορειοανατολικά του νησιού, κοντά στο αεροδρόμιο.

Την υψηλή ραδιενέργεια των πηγών της Ικαρίας διαπίστωσε πρώτος  ο Μ. Περτέσης τα έτη 1936 και 1938. Η πρώτη μελέτης της αξιοποίησης των θερμομεταλλικών πηγών της Ικαρίας έγινε το 1962 από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (Α.Κ.Μακρή).
Σύμφωνα με την μελέτη του Υπουργείου Συντονισμού (1980), παρατηρούνται αλλαγές στην συγκέντρωση του ραδονίου και στην χημική σύσταση των πηγών.